Bizim içinde yaşamaktan bıktığımız hayatlarımız var. Anlamını unutttuğumuz nefes alışlarımız..Her uyanılan sabaha lanet ettiren bunalımlarımız var, güneş ışığının tenden geçip yüreği yaktığını hissettiren anlarımız. Bizim sanrılarımız var Tanrı'dan sıyrılmış. Yorgunluklarımız var, nefes alışın bile külfet sayıldığı..Yorgunluklarımız var can yakan, cümlelerden bile dağılan yorgunluklarımız..Sızılarımız var, ince ve sık dokunmuş bir kazak gibi üzerimizden çıkarmadığımız. Yaz gününde kışı, kış gününde de yine kışı yaşatan soğuk rüzgarlarımız var. Duş alınıp sokağa fırlamışçasına hasta olunası. Öksürüklerimiz var, ses kısıklıklarımız. Hayata biriktirdiğimiz balgamlarımız var, sökülüp atılmayan. Çatallı yollar. Takılıp düşüyoruz üzgün halimize. Yüzümüz düşüyor. Hiçbir fotoğrafta gülmüyor yüzlerimiz, yüzüm ellerimin arasında. Ellerimde kan, yüzüm kırmızı...
Affet, mutlu edemedim kendimi.
Yoksunuz kendimize, acisiz. Yarına dair içimizde taşıdığımız bi' mutlu an yok. Hep kendimizi kandırıyoruz kavis çize çize ömrümüzde. Üzerine tepemele doldurduğumuz, alalacele yan komşudan kapılıp gelinmiş mutluluklarımız yok. İnancımız yok bizim, inandığımız şeyler de çamurdan bir puta tapmak gibi. Yağmur yağıyor ve biz, tüm köy, aptal gibi kalıyoruz öylece. Put eridiğinde aslında ne kadar salak olduğumuzu anlıyoruz. Salağız evet. Bunu anlamak için de yağmurun yağmasını bekliyoruz. Çamurdan hayallerimiz var. Mevsim sonbahar. Üstelik bu şehire de her sabah yağmur yağıyor bana benim ne kadar salak olduğumu anlatmaya bayılırcasına. Çamur kalıyorum, çamurlanıyorum.
Affet, beceremedim yaşayabilmeyi.
Tadını çıkarmadım hiç. Üzerini örttüm hep korkuların... Şizofren yanımın üzerini örttüm içimdeki paranoyak bir kadınla. Bir gece tüm kadınlar öldü. Bölündüm. Güçlü imajım, gülen imajım, asla ödün vermediğim sabit sert duruşum. Yıkıldık işte. Yağmur yağdı, salaktım. Çamurdum. Ellerim de kanlıydı ve yüzüm kırmızıydı üstelik. ''Vakit tamam seni terkediyorum''lu şarkılar dinledim, söyledim. Bir bir terk ettiğim kadınlar vardı içimde zira. Nefret ettim.
Affet..İçimdeki tüm her şeyden nefret ettim...