Sen huzursuz olursun, ben yanında olmam; çünkü olamam.
Sen huzurlu olursun, ben yine olmam; çünkü olamam.
Sonra bir şarkıyı çok seversin, ben duymam.
Yeni bir hikaye öğrenirsin, ben dinlemem.
Başka bir şehire gider, yeni insanlarla tanışırsın; ama ben tanışamam.
En çok ben yabancı kalırım sana, hissedersin; ama bir şey yapmazsın.
Başka kolları sararsın, hissederim; ama bir şey yapamam.
Başka ılık tenlerdir onlar, bilirim; ama bir şey yapamam işte.
Ağlamam. Hayır çok ağır yalan söyledim; çünkü ağlarım.
Ağlarken, ağlamıyormuş gibi yaparım.
Ellerimi yüzüme kapatırım; ama görmezsin sen.
Ağlamıyorken, ağlarmış gibi yapamam; çünkü aslında hep ağlarım ben.
Sevmiyorken, sever gibi de yapamam; ama belki sen yaparsın.
-Yaptın mı bana hiç?-
Başka isimleri söylersin; ama ben seninkini söyleyemem hiç.
Başka isimlerin sahipleri de söyler ismini,
Ben hiç söyleyemem; çünkü içim acır.
Ve kimse söylemez benim ismimi.
-Bir kere daha sen söyler misin?-
Benden başka olan her şeye karışabilirsin sen,
Benliklerini yitiren kültürler gibi olursun.
Karışık bir dil olursun bensiz. -Daha çok, ben sensiz!-
Öylesine koparsın ki içinde ben olan her şeyden;
Ama ben içinde sen olan hiçbir şeyden kopamazken.
Başka hayatlar, aşklar ezberlersin; ama ben ezberleyemem.
Ezberinden silersin beni, ben silemem.
Ezberimi bozarsın sen benim; ben bozamam.
Ben sana dokunmam; ama sen bana dokunursun.
Mide bulantısı, uykusuzluk ve karın ağrısı yaparsın o ilaçlar gibi;
Ama ben sana bir şey yapamam.
-Yapabilir miyim?-
Ben hep sana yazarım; ama sen beni hep silersin.
Ben durduğum yerde dururken, sen durmazsın.
Hep en uzağımda olursun baktığımda,
Yüzümü her sana çevirdiğimde daha uzak.
Ben hep kızarım sana; sen bana kızmazsın bile.
Ben hep söz veririm kendime ama; sen sözümü bile etmezsin.
-Yoksa içinden eder misin?-