Dudağının kenarında üç dikiş varmış gibi gülümseyince acıyor. Her gece yastığından fısıldayarak özür diliyor, yine geç kalmış. Bazı günler anlamsızca uzun, ''Şimdi biraz sarılabilir miyim?'' diye soruyor düşüne.
Birazdan yine aynı patikada yürüyecek. Omuzlarında öğlen güneşinin sıcaklığı. Boynu papatya gibi, açılıp saçılmış sapsarı tazeliğe. Uzanıp öpüyor omuzlarından...
Kalbini kıran renkler var, en sevdikleri bir zamanlar. Şimdi adını bile söyleyemiyor, dudaklarının kenarı acıyor çünkü biraz. Her gece kendisinden fısıldayarak özür diliyor, düşündükleri ve özledikleri yüzünden. Uzanıp öpüyor gözyaşlarından...
*DALL-E