"Sorarsanız söylerim, sıkıntı var."
Tut o 'söylenmemesi gereken' kelimeleri, çarp birbirine. Çıkan ses rahatlatır belki. Yazmaman gerekirdi. Bunu yazmamalıydın; ama biliyorsun 'yazmazsan delirecektin', delire delire yaz öyleyse boşver. (Boşverince çok tatlı oluyorum.)
Tut o kelimeleri çarp birbirine, çıkan ses senin sesindir.
Uyu, uyumadan önceki o hissi de unut. Kırgın çünkü biraz. (Yalan söyledim, epey.) Nasıl uyursan öyle uyanırsın. Olmamış, becerememişsin. ''Nasıl uyursan öyle uyanırsın'' demiştim, bir gece önce. Bir gece uykusu, bir öğle uykusu, bir de akşam uykusu. Hep kırgın uyudun, kırgın uyandın.
Sırf kendinden başka birisini bu kadar çok düşündün diye, yine inceliğin yüzünden... Bunu artık öğrenmiş olman gerekirdi. Ah!.. Hep bu incelikler yüzünden.
Hem bence, sadece biraz incindi. Kırılsaydı duramazdım.