Sonunda yaz da bittiğine göre, dolaptan sonbaharlık ince hırkaları çıkarırken şarkıları da çıkartalım. Portishead, Eylül gibi hep çünkü. 2016 Haziran’ında yayınlanan şahane Abba coverıyla ilk defa Eylül’ü selamlıyorum. Elden ele dolaştıralım bu harikalığı.. Nihayet, ohh be!
Dilimi erkenden yeni yaşımı söylemeye alıştırıyorum. Yine iyi ki Eyül’de doğmuşum diyorum. Bombok ve bomboş bir yaz döneminden sonra Eylül’ün, yeni yaşın ve yeni olan her şeyin beni toparlayacağına deli gibi inanıyorum. Yeniye olan saflık derecesindeki inancımı bu yıl da sürdürebildiğim için kendimle gizli gizli gurur duyuyorum. Sonbaharın ilk çorabını giyip yine, evin en loş köşesinde yağmurun gelişini bekliyorum. Kulağımdaki şarkı S.O.S diyor. Yine tam zamanında geldin be Eylül! Hâlâ kutsal Eylül, biraz kalbi kırık.
Benim cebirle aram hiç iyi olmadı. Sen sayarsın. Kaç yıl? Kaç ay? Her neyse, bu yıl da hoş geldin Eylül. Bu defa ben seni yalnız başıma bekliyordum.