Bu tempo hiçbir zaman düşmeyecek. Ben kendimi ne zaman rölantiye alsam o gün acayip şeyler olacak. Eve gelip, bir şişe şarap açıp sevdiğin şarkıları dinlemek lüks olacak. Yıllardır müzik dinlemiyormuş gibi hissedeceksin sonra. Tüm bu kargaşanın içinde kendini arayacaksın. Bi’ masanın başında yazıyorsun. Neye yazıyorsun, neden yazıyorsun, yahu manyak mısın be kadın neden nefes almadan yazıyorsun?!
Son günlerde hiçbir şeyi yetiştiremiyorum. Birikmiş her şey, bir sürü nezaketli telefon konuşması. Özür dilemeler. İlgilenemedimler. Bölünemiyorum. Birden beşe bölünemiyorum. Yıllık iznimi bir yaylada, içinde akıllı telefon bile bulunmayan bir ortamda hayal ediyorum. Nasıl bir şeye kaptırdım kendimi çözemiyorum. Durup derin bi' nefes alıyorum en sevdiğim ağaçlı yolun başında. Bir şarkı çalıyor suffledan. Gözümde yaşlarla bilmediğim bi’ şeylerden vazgeçiyorum.
Bana çıkış yolu, bana sakin bi’ dünya...