Hayat akıyor... Akarken de çok üzülmeyi, çok sevmeyi, çok sevilmeyi ve dahasını öğretiyor. Biten yaşımda direnmeyi öğrendim. Hayal ettiğim gibi yaşamaya, üretmeye, yazmaya; özgür kalmaya, bütün karanlık düşüncelere -hatta bazen kendime- rağmen sevgiyle bakabilmeye direndim.
Çok şanslıydım, öyle lafın gelişi değil gerçekten de "iyi günde" ve "kötü günde" yanımda dimdik durup elimi tutan ailem, dostlarım ve ekipten öte ikinci ailem olan iş arkadaşlarım vardı. Bugün içimde sabit duran şu acıya rağmen çok sarıldım, çok öpüldüm, çok güzel cümleler duydum/okudum hepinizden. Beni bu anlardan daha güçlü hissettiren başka bir şey bilmiyorum. Benden çok iyi ki siz varsınız, iyi ki yanımdasınız.
"Teşekkürler, büyüyorum sizinle..."