2014 yılında Samsun'a döndüğümde bu kadar uzun süre burada kalmayı planlamamıştım. Ama aradan geçen 4 yılın sonunda ancak anladım ki, sen istediğin kadar plan program yap, onu senin yerine değiştiren bi' güç var. Geçenlerde konuşuyorduk, her yıl bir öncekinden daha kötü geçti. 2017 de 2016'dan daha kötüydü mesela. Muhtemelen 2018 de bu yıldan daha kötü olacak. Epeydir ülkeyi tekeri kopmuş yokuş aşağı son sürat giden bir traktöre benzetiyorum. Mutlu olma kapasitemiz epeyce daraldı, tahammülümüz bitme noktasına kadar azaldı, kaygılarımız sürekli arttı. Daha çok kapattık kendimizi dışarı...Bir de benim gibi hem içeride hem de dışarıda olmak zorunda olanlar vardı ki, işte bu bizim için gerçek kargaşaydı.
2017'de çoğu zaman gündem beni yoğurdu. Siyasette yetişemediğim onca olay varken bir de "Eee ben bunu geçen yıl da, hatta önceki yıl da yazmıştım ki?'' dediğim günler oldu. En çok terör olaylarında, kadın cinayetlerinde, çocuk istismarlarında ve bebek ölümlerinde sarsıldım; en çok işini yapmayan bürokratlara kızdım, en çok eğitimde nadiren de olsa yaşanan güzelliklere mutlu oldum. 2017'ye yüzlerce haber araştırması, 750'den fazla yayımlanmış haber, çekilmiş binlerce fotoğraf, içlenilmiş ancak yazılamamış onlarca hikaye, "Keşke ben yazsaydım" dediğim çokça haber, bir sürü yeni şarkı ve film, yeni dostlar, yeni düşmanlar, bir sürü hayal kırıklığı, günlerce geçmeyen öfke nöbetleri sığdırdım. Ama en nihayetinde dönüp baktığımda, hiçbir şeyi yetiştirememiş gibi hissetsem de bir öncekinden daha hızlı geçen yıl oldu. Bu tabloda 2018'den ne beklersem bekleyeyim, 2019 seçimlerine giden yolda, 2018'in daha çetin geçeceğini görmemek en naif tabirle aptallık olur. Bugün ofiste yazmaktan bunalıp, ellerimle silginin üzerine sabitlediğim ağaç parçasıyla noel ağacımı yaparken 2018'i düşünüp kendimi çeşitli planlar yaparken yakaladım. Sonra "Yooo Zerrinciğim yooo, hiç plan yapmıyoruz. Zaten sen yapsan da neredeyse hiçbirisi hayata geçmiyor" dedim. Plan yok ama bir sürü iyi dilek var. Yolda yürürken yerde gördüğüm ağaç parçasını "Ben bununla noel ağacı yaparım ki" deyip cebime atabiliyorsam, o cebimdeyken anlamsız bi' mutluluk yaşadıysam kendimden umudumu kesmemem lazım.
Dünya zor, bu
coğrafya, bu ülke çok zor ama bu zorluğun içinden çekip
çıkarabildiğimiz, sonra onlara sımsıkı sarılabildiğimiz mutluluklar
bulsun bizi yeni yılda. :)