Gece masamda çalışırken bazen üşüdüğüm için “Ben bunu alayım diz battaniyesi yapayım kendime” dedim ve aldım. Aynı günlerde uzun zamandır başlamak istediğim bir serüvene, öykü yazmaya başladım. Battaniyem her yazmak için masama oturduğumda dizimdeydi ve yazma rutinimin bir parçası oldu. Kafam dağılıp hikayemin artık akmadığı zamanlarda battaniyeye bakıp bir şekilde geçmişe gittim, oradan bir karakter/olay/bilgi hatırladım ve yazmaya devam ettim. Sadece ısıttığı yetmiyormuş gibi aklımla geçmişim ve öyküm için de bir köprü oldu.
Bir ay üç gün önce "Acaba devam eder miyim?" diye başladığım ilk öyküm bu akşam bitti. Senaryo gibi değil, deneme gibi değil, şiir gibi de değil ama hepsi de olan bu türü yazmayı denemek yeni ve heyecanlı bir şeydi benim için. Ben de bitişinin coşkusuyla kendime bunları not bıraktım. Hikayeye ilham olan, bazı teknik konular için aradığımda bana harika bilgiler katan, yazmam için her zaman teşvik eden dostlarıma ve bebeklik battaniyeme sonsuz teşekkür ederim.