Kalabalıktan kaçıp kendimize, sadece birbirimize ayırdığımız an. Öyle önemli şeylerden de bahsedilmiyor, hayat son derece sıradan. Sıradan anların büyüsü geliyor aklıma. Zincirleme kahkahamız var dün gece olanlar hakkında konuşurken. Saat kaç bilmiyoruz. Ne zaman gideriz bilmiyoruz. Nehrin adını da bilmiyoruz. O yüzden adını Işıltı Nehri koydum. Tatlı bi' rüzgar var, güneş ışığı kıpır kıpır suyun üzerinde ışıldıyor. Biz dünyadaki her şeye gülerek o iskelede oturuyoruz. "Üzerimdeki mayo hala ıslak umarım bu beni hasta etmez ama bu an için de bu bedeli öderim" deyip gülmeye devam ediyorum. Birkaç saniye sessizlik, ışıltıya bakıp mırıldanıyorum "Zaten yürüyen bi' bedelim..."
Buna da gülüyoruz, çünkü neden gülmeyelim?