Ne kadar zaman oluyor bilmiyorum. Biraz gelişine yaşıyorum. Kendimi bu kadar sevmesem "Çok pis dağıttım" derdim, demiyorum.
Kaç defa bu yazıya başladım bilmiyorum. Üst üste gelen her şeyin üstünden kaç gün geçti sayamıyorum. Kaç şarkıyı kalbim kırılır diye aceleyle geçtim hatırlamıyorum. Ama bunlar yaşanacaktı, hepsi olacaktı biliyorum ama yaşarken neyi ne kadar bildiğinin pek önemi kalmıyor. Üstelik bu kadar acıyacağını tahmin etmezdim. Bunu kabul ettiğimde ne yapacağımı hiç bilmiyordum.
Önce fotoğrafları sildim.Sonra tüm konuşmaları. Konuşmalar okunmadan da silinirdi ama fotoğrafı silmek için fotoğrafa bakmak gerekiyordu. Görmemeye çalışarak, gözlerimi kaçırarak baktım fotoğraflara. Geçenlerde yanlışlıkla gördüm. Çünkü onu görmek gibi bir isteğim ve planlamam yoktu. Beni yine hazırlıksız yakaladı.
Ve o günlerden sonra bana bir şeyler olmaya başladı. Mutsuzluk değil ondan öte bir şey ama doğru kelimeyi bulamadığım için konuşamıyorum. Gerçi sesi de duysam enkaz olurdum herhalde. Ama sadece tansiyonla işi tatlıya bağladık. Son 3 haftalık süreçte; birisi kendimi halsiz hissettiğim için serum yemeye gittiğim medicalpark acil servisinde, birisi ofiste bir şeylere çok sinirlenmiş birilerinin beni sakinleştirmeye çalıştığı andan sonra, sonuncusunun da uzun ve gergin bir meclis toplantısının ardından hâlâ olduğu yerde kalan işlere sinirlendim. Yazıyorum yazıyorum bitmiyor. Deliler gibi yazıyorum sürekli bi' şeyler ama bitmemeye yemin etmiş gibi. Üstelik sürekli başka bir şey geliyor. Saat hemen akşam 4 oluyor. Öfke patlaması yaşadım. Çok pis küfür ettim ve masamı yumrukladım. Sonra yaşça en büyüğümüz resmi yazı işlerimizi yapan abladan dönüp özür diledim. Gülerek "Ben duymuyorum öyle şeyleri" dedi. Beni de güldürdü. Biraz da yumuşadım hemen gülünce. Göz göze geldik gülerken. O da fırsatı bulup lafını sakınmadı, "Çok parçalıyorsun kendini" dedi. Hemen gözümü kaçırıp bilgisayar ekranına bakmaya başladım. Gözlerim doldu çünkü. Anlatacak halim de yoktu birçok şeyi unutmak için kendimi çalışmaya verdiğimi ve deliler gibi gündüz/gece çalıştığımı.
Tüm bu anlarda tansiyonum sırasıyla 17/11, 17/12, 14/16 ölçüldü. Ben direkt psikiyatrımı aradım çünkü içtiğim ağır bi ilacın kan basıncını artırmak gibi bir yan etkisi var lakin ben bu ilacı yaklaşık 2 yıldır içiyorum. Canım doktorum dedi ki uzun zamandır içiyorsunuz şimdi birden görülmez yan etki. Ama yine de öğrenelim yarın hemen bi' dahiliye gidin, en azından bundan olmadığını bilelim diye de ekledi. Tam tamam gideceğim en yakın zamanda deyip kapatıyordum ahizeye haykırdı resmen, BANA DA HABER VERMEYİ UNUTMAYIN! *Doktora Pazartesi gideceğim.Uzun süre düşündüm: neden bu kadar sarsıldım? Hâlâ doğru kelimeyi bulamıyorum. Ama ilk defa bir şeylere çok üzülürken sağlık sorunu yaşıyorum ve neler olacak hiç bilmiyorum.