Bazen nerede yardım istemem gerektiğini anlamam gecikirse çok geç olur mu evhamını yaşıyorum.
İlacı kesmek gerekir mi yoksa biraz direnilebilir mi?
Bununla ilgili minik bir araştırma yaparken geçenlerde Ecem'in de bipolarla ilgili gönderdiği videoyu gördüm. Videoyu çeken de belki de bi 10 yıl önce blogspot'ta yazılarının altında geyik yaptığımız adam. Muazzam bi kalemi vardı. Bipolarmış meğersem o da. Ama onunki teşhisi gecikmiş maalesef. Ah o 10 yıl boyunca neler yaşadı acaba? Ya da ben ne yaptım o yaşlarda?
Bi' kanser türünün öldürme olasılığı yüzde 5, bipolarınki yüzde 12.
Göğüs kafesimde çırpınan bir kuş.
Can sıkıcı rakamlar tabii ki ama yılmıyoruz, hipomaninin keyfini çıkarmaya çalışıyoruz. İçim içime sığmıyor anlatamıyorum bu hissi. Bugün ofiste kulaklığı taktım, not defterimi ve kalemimi aldım odanın içinde turluyorum. Bir yandan da notlar alıyorum işlerle ilgili. Arada bi pencerenin kenarına gidiyorum sigara içiyorum. Sonra yine odada dolanmaya, bazen durup olduğum yerde sallanmaya...
Kalbim hâlâ kırık. Kalbimin halini gördükçe daha çok ağlıyorum.