Cenazeden sonra şehre uzun süreli geri geldim. Amcamın hep kızmama rağmen sağa sola attığı beyaz filtreli izmaritlerden birine bastıktan sonra donuse karar verdim. Daha da uzatabilirdim ama sosyal hayatın beni biraz toparlayabileceğine inancım sağlamdı. Kısmen haklıydım. Arada bi' ofise uğrayıp metin yazmak dışında süslenip püslenip davetlere gitmek, serseri gibi bisiklet sürmek, hiç bitmeyecekmiş gibi para harcamak dışında pek bi' şey yaptığım da söylenemez.
Güzel bitmesi için uğraştığım bir hikayenin sonundayım. Kalpten emek verdiğim son 4.5 yıldır benim için öğretici bi' "proje" olan işim bitti. Başımın dik, alnımın açık olması inanılmaz bi' keyif veriyor bana. Bu yüzden daha da ışıldıyorum kalabalıklar içinde. Hepimiz güzel bi' filmin buruk ama mutlu sonuymuş gibi sarılıyoruz birbirimize. Herkesin hissini bilip hiç bahsetmediği bi' burun titremesi var birbirine sarılan her insanda. Bundan sonrası biraz politik hamleler. Belki restler, belki büyük adımlar. Kendimi bu belirsizlikle sıkmıyorum aylardır. Hepsiyle yüzleşmem gerektiğinde, önüme gelen bir sürü seçenekten hangisine vaktimi-enerjimi harcayacağımın kalbimden geçenin olması için elimden geleni yapacağım. Yolum açık, rüzgarım bol olsun.