Nereden başlayacağımı bilmediğimde hep bomboş sayfadaki imlecin yanıp sönüşünü izlerim. O noktadayım. Ve aşırı haklıyım.
"Hayatım hiç bu kadar kısa süre içerisinde hem bu kadar büyük ve yıkıcı bi' kaos yaşamadı hem de hayalimden de çok güzelleşmemişti" derken abartmıyorum, bana kalırsa eksik anlatıyorum. Bu yazıyı da zaten artık ihtiyaçtan yazıyorum. Çünkü şööyle bi' dönüp baktığımda yaşadığım şeyleri hazmetme yöntemim yazmakken, son 1.5 ayımı bambaşka bi' yere taşıyan olaylar silsilesini artık yazmalıyım.
Çalıştığım kurumda olabileceğini hayal bile edemediğim büyük bir haksızlıkla karşılaştım. Konu medyaya taşındı... Uzun telefon görüşmeleri, toplantılar, restler, blöfler ve leş siyasetin cirit attığı günlerden sonra "Tamam" dedim, "Artık inceldiği yerden kopsun." Kopardım da. Avukatım aracılığıyla çalıştığım kuruma haklı fesih yaptım. Ve her gününe aşırı güçlü ve umutlu uyanıp, sporumu yogamı yaparak başladığım mücadele günlerini atlattım. Tek başıma değil elbette. (burada aşırı tatlı bi' detay var ama onu bu yazının neresinde dökülmeye başlarım bilmiyorum eheh!)
Yazlığın salonundaki kocaman masaya adeta bi' karargah kurdum. Günde ortalama 4 saat kadar telefonda konuştum. Bir o kadar da yazdım. "Kendine yaslanan dik yürür" dedim, yürüdüm. Üzerimde haklılığımın zırhı vardı, bi' an bile korkmadım. Uzun süredir sesini duymadığım başka ülke ve şehirlerdeki arkadaşlarımın sesini duydum, her biri ne kadar değerli olduğumu hatırlattı. Meslektaşlarım ya da mesleğim sayesinde tanıdığım başka alanlarda çalışan birçok arkadaşım inanılmaz biçimde organize olarak destek verdi. Arka planda da şahane bi' ekip çalıştı. :) Ve mesleğimin 10. yılına özel kendi haberimi yazma şerefine sahip oldum. Hep başkalarının hakkını aramıştım, kendi hakkımı korurken kolay oldu o yüzden. Bi' şeyler öğrenmişim. Keşke bu kadar kırılmamayı da öğrenseymişim. Çünkü yıllardır haklarını aramalarına aracı olduğum insanların ve benim hakkımı aramanın mesleki sorumluluğunu taşıyan kurumlara aşırı kırgınım ve bu konuda da aşırı haklıyım.
Şimdi mücadelenin bekleme sürecindeyim. Ama karşılaşacağım her şeye dair yol planım hazır. Bu metne başlamadan önce onu yazdım. Bunları adım adım planlamak aşırı hoşuma gidiyor. Üstelik bütün bunları aşırı sakin biçimde, ojelerimin kurumasını beklerken yapıyorum.